top of page
This site was designed with the
.com
website builder. Create your website today.Start Now

   Ισλάμ:<<υποταγή>>,ολοκληρωτική συμμόρφωση προς το θέλημα του Θεού. 

 

  <<πέντε στύλοι>>ή<<πέντε θεμέλια>>του<<Οίκου του Ισλάμ>>

 

  1)Ομολογία πίστεως(σαχάντα)

  ''Δεν υπάρχει άλλος θεός πλην του Θεού.

   Ο Μωάμεθ (είναι) ο απόστολος του Θεού.''

 

 2)Προσευχή

  Πέντε φορές την ημέρα αφού προηγηθεί νίψιμο του προσώπου,των χεριών και των ποδιών.

  Γίνεται σε καθαρό τόπο και πάνω σε ειδικό χαλάκι.

  Ο μουεζίνης καλεί του πιστούς σε προσευχή διατηρώντας ένα τελετουργικό.

 

 3)Ελεημοσύνη

  Είναι σημαντικό ένας μουσουλμάνος να ελεεί και να βοηθά όσους έχουν ανάγκη.

 

 4)Αποχή και νηστεία

  Διαρκεί 29 έως 30 ημέρες το έτος για όλους τους πιστούς άνω των 14 ετών,που είναι σωματικώς και   πνευματικώς υγιείς.Αυτή η νηστεία τελείται το μήνα Ραμαντάν,τον ένατο του μουσουλμανικού σεληνιακού    έτους και συνδέεται με το γεγονός της αποκάλυψης του Κορανίου στο Μωάμεθ.

 

 5)Ιερή αποδημία

  Δηλαδή το ιερό προσκύνημα στη Μέκκα.

 

 

 

 

                                   Ιερό βιβλίο:Κοράνιο

 

 

 Αποτελείται από 114 σούρες δηλαδή κεφάλαια,αποκαλύψεις

                                  

                                 Βασικές διδασκαλίες του Κορανίου

 

1)Ο Θεός είναι ένας,ο Αλλάχ,και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.

 

2)Οι άγγελοι είναι δημιουργήματ του Αλλάχ

 

3)Η ζωή και οι πράξεις των ανθρώπων καθορίζονται από τη βούληση του Αλλάχ(κισμέτ)

 

4)Η ανταμοιβή συνίσταται σε μία παραδείσια ζωή με απολαύσεις και η καταδίκη σε φρικτά βασανιστήρια στην κόλαση.

 

 

                             Τόπος λατρείας:Τζαμί ή Τέμενος 

 

1)Μιναρέδες,πύργοι που συμβολίζουν τη μοναδικότητα του θεού.

 

2)Κρήνη,όπου πλένονται οι πιστοί πριν την προσευχή

 

3)Αίθουσα προσευχής

 

4)Διακόσμηση:αραβουργήματα(όχι εικόνες)

 

5)Άμβωνας,απ'όπου ο ιμάμης απευθύνεται στους πιστούς

 

6)Mihrab,εσοχή στον τοίχο,που δείχνει την κατεύθυνση της Μέκκας

 

                         Ιερή μέρα:Παρασκευή

 

Ιμάμης:ο αρχηγός της μουσουλμανικής κοινότητας των πιστών,που ηγείται όλων των θρησκευτικών και κοσμικών δραστηριοτήτων

 

Μουεζίνης:μουσουλμάνος θρησκευτικός λειτουργός που προσκαλεί τους πιστούς σε προσευχή πέντε φορές

την ημέρα απο το μιναρέ

 

                                                           

                                                       Ήθη και έθιμα των μουσουλμάνων    

 

   α)Έθιμα γάμου

    Μια βασική κοινωνική διδασκαλία στο Ισλάμ στρέφεται προς την ενθάρρυνση του γάμου,το δε Κοράνιο θεωρεί ,τελικά ,την αγαμία ως εξαίρεση,που δικαιολογείται νόνο από την απόλυτη οικονομική αδυναμία .Η γενική ηθική του Κορανίου πρεσβεύει ότι ο δεσμός του γάμου πρέπει να βασίζεται "στην αμοιβαία αγάπη και καλοσύνη "και οι σύζυγοι θεωρούνται " ο ένας  το ένδυμα του άλλου".

     Η τελετή του γάμου διαρκεί δύο ημέρες .Γίνεται στο σπίτι ,χωρίς την παρουσία ιερέα και εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση του ζευγαριού.Την πρώτη ημέρα το γλέντι αρχίζει το απόγευμα και κρατάει ως αργά το βράδυ.Την πρώτη ημέρα οι μουσουλμάνοι βάζουν ένα είδος "χένας" στα χέρια και στα πόδια της νύφης και στο δακτυλάκι το μικρό του γαμπρού κατά τη διάρκεια του χορού.Τη δεύτερη ημέρα οι φίλοι του γαμπρού τον ξυρίζουν χορεύοντας.Κάποιος από αυτούς πρέπει να κλέψει το ξυραφάκι του γαμπρού και για να το επιστρέψει πίσω ζητάει χρήματα ή κέρασμα από τον πατέρα του γαμπρού.

     Την ίδια ημέρα κρεμάνε στα ρούχα του ζευγαριού _λευκό φόρεμα φοράει η νύφη _χρήματα,όσα θέλει ο καθένας για να βοηθήσουν το ζευγάρι στο νέο  του ξεκίνημα.

     Η γενική ηθική του Κορανίου πρεσβεύει ότι ο δεσμός του γάμου πρέπει να βασίζεται "στην αμοιβαία αγάπη και καλοσύνη ",αλλά στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε ότι η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη από αυτή του άντρα.Ενώ δηλαδή  έχει τα ίδια θρησκευτικά καθήνοντα με αυτόν ,σε πολλά θέματα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση(όπως για παράδειγμα στις κοινωνικές εμφανίσεις ο ρόλος της γυναίκας είναι αρκετά πιο περιορισμένος από αυτόν του συζύγου της).

    Στο γλέντι του γάμου απαραίτητο θεωρείται το γλυκό σαρμπάτ,το οποίο είναι σιρόπι από κόκκινο τριαντάφυλλο και το οποίο προσφέρεται σε όλους τους καλεσμένους.Άλλο φαγητό που συνηθίζεται στο γάμο είναι το κους -κους ή με σάλτσα ή ως γλυκό με άχνη ζάχαρη,σταφίδες,κανέλα μετά από το κυρίως γεύμα.

  

  β)Έθιμα σχετικά με τη γέννηση παιδιού

    Ύστερα από επτά ημέρες από τη γέννηση του παιδιού, η οικογένειά του σφάζει ένα αρνί και καλεί τους φίλους και τους γνωστούς για να γιορτάσουν όλοι μαζί το ευτυχές γεγονός.Στη συνέχεια οι καλεσμένοι τραγουδούν ειδικά τραγούδια για το νέο άτομο που ήρθε στη ζωή. 

    Σχετικά με το όνομα του παιδιού ο Χότζας διαβάζει αποσπάσματα από το Κοράνιο και στη συνέχεια παίρνει στην αγκαλιά του το παιδί και του επαναλαμβάνει στο αυτί του τρεις φορές εκείνο το όνομα που έχουν επιλέξει οι γονείς.Ακολουθεί και πάλι γεύμα με διάφορα φαγητά -ο χαλβάς θεωρείται απαραίτητος-,γλέντι και χορός.

 

    γ)Η ημέρα της Αριφές

      Την ημέρα αυτή όλες οι γυναίκες τηγανίζουν τηγανόψωμα (σκέτα χωρίς τυρί)  ή λουκουμάδες και τα μοιράζουν στα σπίτια των γνωστών τους δίνοντας τόσα κομμάτια όσα είναι και τα μέλη της οικογένειας που επισκέπτονται .Αυτό το έθιμο γίνεται  για υην ψυχή των νεκρών.

 

δ)Έθιμο που σχετίζεται με το Ραμαζάνι

      Κατά τη διάεκεια του Ραμαζανιού τα παιδιά της οικογένειας πηγαίνουν στους ηλικιωμένους και τους φυλ'ανε το χέρι σε ένδειξη σεβασμού ,τιμής και συγγνώμης.Το Κοράνιο εξυμνεί την ευσέβεια των τέκνων προς τους γονείς και ειδοκότερα τη τρυφερότητα  προς τη μητέρα,ως σημαντική αρετή.Οι ηλικιωμένοι με τη σειρά τους τούς προσφέρουν κάτι γλυκό(καραμέλες,γλυκό του κουταλιού,του ταψιού κ.ά.)

 

ε)Έθιμο σχετικό με την Πρωτομαγιά

    Την Πρωτομαγιά (Σαμενισίμ---Σαμ=μυρίζω ,νισίμ=δροσιά) οι μουσουλμάμοι την γιορτάζουν στο τέλος περίπου του Απριλίου(το ημερολόγιό τους είναι σεληνιακό) με παρόμοιο τρόπο με μας .(Τρώνε στην ύπαιθρο και φτιάχνουν μπουκέτα με λουλούδια, φε συνηθίζουν όμως να φτιάχνουν στεφάνια).

 

Οπλιτών και είναι σε απόσταση 100 περίπου μέτρων από την παραλία της πόλης και πλησίον στο ναό της Αγίας Παρασκευής.

 

Το Τζαμί Εμίρ Ζαδέ στη Χαλκίδα

 

Το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ στη Χαλκίδα χτίστηκε τον 15ο αιώνα από τους Τούρκους που αφίχθησαν στην Εύβοια, δηλαδή κατά τους πρώτους χρόνους της οθωμανικής περιόδου (1470-1833), και αποτελούσε τον τόπο συγκέντρωσης και προσευχής τους.

Πρόκειται για ένα από τα τρία τζαμιά που υπήρχαν στην πόλη, το οποίο διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, αν και έχουν καθαιρεθεί ο μιναρές και το προστώο, τα οποία σώζονταν τουλάχιστον έως τα μέσα του 19ου αιώνα.

 

Έξω από το οθωμανικό τέμενος υπάρχουν υπολείμματα παλαιότερου χριστιανικού ναού ο οποίος μετατράπηκε σε τέμενος. Το επιβλητικό τέμενος είναι ένα μεγάλων διαστάσεων κτήριο και χαρακτηριστικό του σημείο είναι η θολωτή σκέπη.  

 

Επάνω στην είσοδο του τζαμιού υπάρχει η επιγραφή σε Αραβική γλώσσα: «Είσελθε εδώ εν ειρήνη και θα είσαι αθάνατος εις το όνομα του Παντελεήμονος θεού».

 

Στο εσωτερικό του υπάρχει μια κεντρική τετράγωνη αίθουσα, όπου οι πιστοί παρατάσσονταν σε σειρές με το μέτωπο προς της Μέκκα, γι αυτό και η είσοδος σε αυτά είναι σε αντίθετη διεύθυνση. Στην νοτιοανατολική πλευρά βρίσκεται το μιχράμπ, όπου διακρίνονται ακόμα ίχνη χρώματος. Το μιχράμπ είναι ένα είδος ιερού που βρίσκεται επί έδρας λεγόμενης "μινμπάρ", τύπου άμβωνα ή δεσποτικού, όπου στεκόταν ο Ιμάμης. 



 

Μετά την απελευθέρωση της Χαλκίδας από τους Τούρκους είχε μετατραπεί σε στρατώνα. Το 1937 κηρύσσεται ιστορικά διατηρητέο μνημείο με βάση την απόφαση 401/Α/14-10-1937, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας Κυβερνήσεως και σήμερα στεγάζει μέρος της μεσαιωνικής αρχαιολογικής συλλογής Χαλκίδας, χωρίς να λειτουργεί όμως σαν μουσείο ανοικτό στο κοινό.
 


Κάτω από το τζαμί υπάρχουν διατηρημένοι σε καλή κατάσταση

υπόγειοι χώροι οι οποίοι όμως δεν είναι επισκέψιμοι για το κοινό.
 

Στον περίβολο του τζαμιού βρίσκονται σκόρπια αρκετά θραύσματα από

αρχαίες κολώνες και κιονόκρανα, ενώ μπροστά του σώζεται η ωραία

τουρκική κρήνη (βρύση), που κατασκευάστηκε το 1655.

 

Ο πολιτικός μηχανικός, Γιάννης Καραλής, έχοντας μελετήσει την αρχιτεκτονική των περισσότερων νεοκλασικών κτηρίων της Χαλκίδας, που αποτελούν διατηρητέα μνημεία, έκανε την εξής παρατήρηση: «Το τζαμί Εμίρ Ζάδε- όπως και αρκετά απ’ αυτά που σώζονται στην Ελλάδα- παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της σχέσης του με την βυζαντινή αρχιτεκτονική, από την οποία σαφώς επηρεάστηκε, καθώς και της ένταξής του μέσα στους μεσαιωνικούς ελληνικούς οικισμούς. Η μελέτη του, ωστόσο, δεν έχει προχωρήσει ακόμα»

 

- See more at: http://www.eviaportal.gr/euboea_content.asp?ID=29185#sthash.VWqnSMoN.dpuf

                                                                Το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ βρίσκεται στην πλατεία  των Πεσόντων                                                                                              

Το κάστρο του Καράμπαμπα

Το φρούριο που σώζεται σήμερα οικοδομήθηκε από τους Τούρκους το 1684, με σκοπό την προστασία της Χαλκίδας από τους Βενετούς. Σχεδιάστηκε από τον Βενετό Gerolimo Galopo και η αρχιτεκτονική του είναι περισσότερο Ευρωπαϊκή και λιγότερο Τουρκική. Το φρούριο επιτέλεσε το σκοπό του αφού από την κατασκευή του μέχρι και την παράδοση της Εύβοιας στο Ελληνικό κράτος το 1833 είχε μείνει απόρθητο. Κατά την διάρκεια του Βενετοτουρκικού πολέμου, το 1688, πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι.

 

Η θέση του Κάστρου ταυτίζεται από μερικούς μελετητές με την αρχαία πόλη Κάνηθο, καθώς σώζονται σποραδικά ίχνη κτισμάτων και τάφων, στην επιφάνεια του εδάφους. Η ονομασία του λόφου την περίοδο της κατασκευής του κάστρου ήταν Φούρκα (το όνομα φούρκα που μεταφράζεται σε αγχόνη δηλώνει την χρησιμοποίηση του λόφου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ως χώρου απαγχονισμού των καταδικασμένων σε θάνατο).

 

Το όνομά του, πιθανόν το πήρε από τον Καρά - Μπαμπά Σουλτάν που ήταν θαμμένος στο λόφο αυτόν, ενώ η θέα από τον λόφο είναι εκπληκτική. 

 

Το σχήμα του φρουρίου είναι ακανόνιστο και καταλαμβάνει την κορυφή του λόφου. Η μεγαλύτερη διάσταση του είναι 240 μέτρα και η μικρή 54 μέτρα. Η μορφή του προσεγγίζει κυρίως βενετικά πρότυπα, με στενόμακρο περίβολο, προσανατολισμένο από ανατολή προς δύση, με προτείχισμα στη βόρεια πλευρά, τρεις προμαχώνες και έναν μεγάλο πύργο. Το νότιο τμήμα του τοίχου διατηρείται σε κακή κατάσταση. Αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη έχουν εντοιχιστεί σε αρκετά σημεία του περιβόλου.Στο εσωτερικό του, υπάρχουν δύο ισχυροί πολυγωνικοί προμαχώνες. 

Η είσοδος βρίσκεται στο Νοτιοανατολικό άκρο το οποίο είναι και το χαμηλότερο του κάστρου, ενώ γύρω της έχουν οικοδομηθεί κτήρια στρατιωτικού χαρακτήρα.. Τα τείχη είναι κατακόρυφα και έχουν ύψος 6 περίπου μέτρα. Στο ανατολικό τμήμα των τειχών υπάρχουν τουφεκιοθυρίδες ενώ πίσω από αυτές υπάρχει διάδρομος για την κίνηση των πολεμιστών. 

Ο ανατολικός προμαχώνας στις επάλξεις φιλοξενεί δύο ρωσικά κανόνια του 19ου αιώνα ενώ περιλαμβάνει ένα μόνο υπόγειο επιμήκη θολοσκεπή χώρο που πιθανό είναι να χρησιμοποιόταν ως αποθηκευτικός χώρος. 

Ο δυτικός προμαχώνας είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον από κατασκευαστική άποψη, κομμάτι του κάστρου. Βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του λόφου και ουσιαστικά είναι ένα πολύγωνο κτίσμα με επτά άνισες πλευρές ενώ το πάχος του εξωτερικού τείχους είναι 3,5 μέτρα.

 

Στο εσωτερικό του υπάρχει ένα ακόμα πολύγωνο κτίσμα το οποίο δημιουργεί ένα διάδρομο τριών περίπου μέτρων. Στον πυρήνα του κτιρίου δημιουργείται ένα κλειστό δωμάτιο το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από δεξαμενή νερού. Σε γενικές γραμμές το σχέδιο του κτίσματος είναι ακανόνιστο όμως η κατασκευή του προμαχώνα αυτού είναι εξαιρετικά επιμελημένη.

 

Στον ανατολικό τοίχο του περιβόλου, μεταξύ της πύλης και του ανατολικού πύργου, βρίσκεται κωδωνοστάσιο, κτισμένο στη θέση όπου βρισκόταν η καμπάνα του συναγερμού του φρουρίου. Το μόνο καλά σωζόμενο κτίσμα μέσα στον περίβολο είναι ναός αφιερωμένος στον Προφήτη Ηλία, που χρονολογείται το 1895. 

 

Ο δυτικός προμαχώνας λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος όπου εκτίθεται η συλλογή γλυπτών από την περιοχή της Χαλκίδας και την περιοχή του Κάστρου. Η συλλογή των αρχιτεκτονικών γλυπτών περιλαμβάνει απλά αρχιτεκτονικά μέλη, ανάγλυφα από αρχιτεκτονικό διάκοσμο εκκλησιαστικών και κοσμικών κτηρίων, επιγραφές, θυρεούς και ταφικά ανάγλυφα εξαιρετικής τέχνης και ιστορικής σημασίας. Η συλλογή χωρίζεται χρονολογικά στις εξής περιόδους: Παλαιοχριστιανική, Μεσοβυζαντινή, Φράγκικη και Οθωμανική, ενώ επιγραφές φανερώνουν και την ύπαρξη Εβραϊκής κοινότητας.

 

Πηγές: Διπλωματική εργασία και Υπουργείο Πολιτισμού, Η Αποκάλυψη της Εύβοιας, Αλέξανδρου Καλέμη, Ιούνιος 2000

 

             Aρχοντικό οδού Παίδων στη Χαλκίδα

 

Ένα από τα λιγοστά αρχοντικά - μνημείο αστικής αρχιτεκτονικής της Τουρκοκρατίας στη Χαλκίδα - που σώζονται πλέον στον ιστορικό οικοδομικό ιστό της Χαλκίδας, είναι η Οικία Παίδων στην ομώνυμη οδό στην ιστορική συνοικία του Κάστρου.

 

Τούρκικο αρχοντικό οδού Παίδων στη Χαλκίδα

 

Η ευρύτερη περιοχή στα χρόνια της τουρκοκρατίας φιλοξενούσε αποκλειστικά τουρκικό πληθυσμό και ελάχιστο εβραϊκό και έχει πάρει την ονομασία «Κάστρο» λόγω του ότι μέχρι και το 1885 περιβαλλόταν από τα ενετικά τείχη της Χαλκίδας.
 

Το σπίτι της οδού Παίδων, ιδιοκτησίας Καρακώστα από το 1909, απαλλοτριώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το καλοκαίρι του 1977. Το σπίτι εντοπίζεται για πρώτη φορά στο «πολεοδομικό διάγραμμα του κάστρου της Χαλκίδας το 1840. Ως ιδιοκτήτης φέρεται ο Δερβίσαγας, ο οποίος εμφανίζεται πριν, το φθινόπωρο του 1834 κατά την πώληση της διπλανής ιδιοκτησίας, ως πληρεξούσιος ιδιοκτήτη της Φειζουλάχ τότε κατοίκου Θεσσαλονίκης.
 

Τα στοιχεία στο Υποθηκοφυλάκειο της πόλης φθάνουν μέχρι το 1881, χρονιά που ο στρατιωτικός Κωνσταντίνος Σωτηριάδης αγόρασε την κατοικία από τον Ιωάννη Νιώτη, γιατρό από την Κύμη. Μετά το 1910 και πριν τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο το αρχοντικό μετατράπηκε σε ξενοδοχείο, κατά τη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν γυναικείες φυλακές, στη συνέχεια δε στέγασε το «Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Χαλκίδας», οπότε και υπέστη τις μεγαλύτερες φθορές, μέχρι περίπου το 1950.


 

Το κτίριο υψώνεται σε τρία επίπεδα: Το χαμώι, δηλαδή το υπόγειο που διαιρείται σε τρεις βοηθητικούς χώρους. Το μεσοπάτωμα που προοριζόταν ως κατοικία των υπηρετών και για διάφορες βοηθητικές εργασίες. Το ανώι, όπου οι ιδιοκτήτες περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους. Το ανώι, ο κύριος χώρος του σπιτιού, όπου μαζευόταν η οικογένεια και οι οικοδεσπότες έκαναν τις κοσμικές τους συναθροίσεις, φωτίζεται από μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στην εσωτερική αυλή, αλλά και προς το δρόμο. Το ανώι χωρίζεται επίσης σε τρεις χώρους, το χαγιάτι, τη μπασιά και τους οντάδες. Από το σκεπαστό χαγιάτι που βλέπει προς την εσωτερική αυλή, οδηγείται κανείς σε ένα μεγάλο χώρο τη μπασιά, που φωτίζεται με μεγάλα παράθυρα και χρωματιστούς φεγγίτες. Περιμετρικά της μπασιάς ορθώνονται οι οντάδες με κυριότερους το λεγόμενο καλοκαιρινό που δε διαθέτει τζάκι και τον «καλό» οντά που θα ήταν ο σπουδαιότερος και πιο επίσημος χώρος της οικίας.


 

Στον δυτικό οντά, που είναι το πιο σημαντικό δωμάτιο του σπιτιού, έχουμε το μοναδικό σωζόμενο τζάκι στον βορεινό τοίχο με περίτεχνη, ανάγλυφη, οξυκόρυφη φούσκα κατασκευασμένη από γυψοκονίαμα ενισχυμένο με θραύσματα κεραμιδιού. Φραγμένο τζάκι βρέθηκε κατά την αποξήλωση των σοβάδων, και στον ανατολικό οντά. Τα τζάκια πλαισιώνονταν από συμμετρικά διατεταγμένα ντουλάπια και φεγγίτες, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα είναι φραγμένα.


 

Το περίτεχνο ξυλόγλυπτο ταβάνι του δυτικού οντά έχει καταρρεύσει. Μετά την αποκόλληση του κεντρικού ρόδακα υποστηρίχθηκε πρόχειρα και καθαιρέθηκε κατά τις τελευταίες εργασίες στο σπίτι. Ο οντάς της οδού Παίδων έχει επιχρωματισμένο ξυλόγλυπτο ταβάνι με ακτινωτά σχέδια. Τα ταβάνια των υπόλοιπων χώρων του ορόφου είναι απλά ξύλινα από παράλληλες σανίδες με αρμοκάλυπτρα ημικυκλικής διατομής, που σχηματίζουν τετράγωνα.
 

Σε κάτοψη έχει σχήμα Γ. Το κύριο σώμα του κτιρίου είναι επίμηκες με γενικές διαστάσεις 9 χ 15 μέτρα. Μια λιθοδομή ύψους τριών ορόφων καταλαμβάνει όλη τη βόρεια πλευρά του, χωρίς ανοίγματα, με φεγγίτες στον όροφο. Το άλλο σκέλος του Γ είναι σήμερα μία ερειπωμένη στενόμακρη πτέρυγα, πλάτους 4 μέτρων. Η κατοικία αναπτύσσεται κατά μήκος των δύο πλευρών μίας τετράγωνης κλειστής αυλής, διαστάσεων 8,5 χ 8,5 μέτρων, απ’ όπου γίνεται η προσπέλαση στους χώρους του ισογείου και η άνοδος στο μεσοπάτωμα. Μία ανοικτή στοά-διάδρομος εξυπηρετεί την μετάβαση από τον υπαίθριο στον κλειστό χώρο στα δύο επίπεδα και καταλήγει στην δευτερεύουσα πτέρυγα του σπιτιού σ’ ένα τετράγωνο κτίσμα με είσοδο στο μεσοπάτωμα, σήμερα εντελώς κατεστραμμένο.
 

Το ανέβασμα της αρχικής στάθμης του δρόμου κατά 50-60 εκατοστά είχε ως αποτέλεσμα το φράξιμο των παραθύρων του ισογείου, την μείωση του ύψους του αυλόγυρου και την ανασύνθεση του θυρώματος εισόδου με χρήση των ίδιων λαξευτών λίθων.
 

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η όψη προς την εσωτερική αυλή, όπου δύο κάθετες μεταξύ τους διώροφες τοξοστοιχίες με οξυκόρυφα τόξα φέρουν τον ξύλινο σκελετό του ορόφου. Μαρμάρινοι κίονες και κιονόκρανα σε δεύτερη χρήση καθώς και ρόδακες τυπικής μορφής χαρακτηρίζουν αυτές τις τοξοστοιχίες. Η αρχική στήριξη της προβολής του χαγιατιού προς την αυλή γινόταν  με ξύλινη αντηρίδα, όπως φαίνεται από την ειδικά διαμορφωμένη εσοχή για την στήριξη της, πάνω από το κιονόκρανο της μεσαίας κολώνας.


 

Η χρήση αρχαίου υλικού στην κατασκευή κιόνων και η εντοίχιση αρχαίων μελών πιστοποιείται σε μεγάλη κλίμακα στη Χαλκίδα και συναντάται κατά μείζονα λόγο στην Αθήνα, όπου προκύπτουν ανάλογες μορφές.
 

Μία δεύτερη είσοδος στην αυλή από την πλευρά αυτή, τοξωτή, είναι σήμερα φραγμένη με τούβλα, ενώ στον ίδιο τοίχο και στο επίπεδο του μεσοπατώματος υπάρχουν φραγμένα ένα παράθυρο και δύο μικρά ανοίγματα ή κόγχες. Στην εξωτερική όψη του τμήματος αυτού εφάπτεται σήμερα νεώτερο κτίσμα έτσι δεν παρέχονται στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τη μορφή και την λειτουργία των χώρων της ημικατεστραμμένης πτέρυγας.
 

Η τοιχοποιία των δύο κατώτερων ορόφων ιδιαίτερα επιμελημένη στην όψη της οδού Παίδων φθάνει σε πάχος 80-90 εκατοστών και ενισχύεται κατά κανονικές αποστάσεις με οριζόντιες ξυλοδεσιές. Η διαμόρφωση του θυρώματος εισόδου και της γωνιακής απότμησης γίνεται με λαξευτούς πωρόλιθους επιμελώς προσαρμοσμένους. Η ίδια λαξευτή τοιχοποιία επαναλαμβάνεται στην περιοχή των τοξοτών ανοιγμάτων του ισογείου και μεσοπατώματος προς την αυλή και στην κατασκευή των τοξοστοιχειών.
 

Οι αλλαγές στην κατοικία σε συνδυασμό με τις αλλεπάλληλες χρήσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα το αρχοντικό να υποστεί πολλές τροποποιήσεις, να αλλοιωθεί ο αρχικός του χαρακτήρας και να καταστραφούν τα πιο ευπαθή διακοσμητικά του στοιχεία. Οι εμφανέστερες αλλοιώσεις είναι αυτές που δημιούργησαν τα εξής στοιχεία:

 

  • Τα νεωτερικά ανοίγματα , το μπαλκόνι, τα ακροκέραμα και οι λοιπές νεοκλασικές μορφές της δυτικής όψης, που αντικατέστησαν το σαχνισί του «καλού οντά».

  • Τα ανοίγματα με νεοκλασικές αναλογίες στην όψη των σαχνισιών, που δεν ανταποκρίνονται στην αυθεντική διάταξη των παραθύρων.

  • Το παράλληλο στην όψη της αυλής χώρισμα του χαγιατιού με τα νεοκλασικά κουφώματα και τους ξαναχρησιμοποιημένους γύψινους φεγγίτες.

  • Την ευτελή κατασκευή της όψης του χαγιατιού και τους δύο πλίνθινους πεσσούς που την φέρουν.

Στην υπάρχουσα κατάσταση του αρχοντικού δύσκολα είναι αναγνωρίσιμη η τυπολογία αυτή μετά από τις πολλαπλές αλλοιώσεις που προαναφέρθηκαν και πιο συγκεκριμένα:

 

  • Η προβολή προς την αυλή με την άνοδο της ξύλινης σκάλας έχει διαφοροποιηθεί από τον ενιαίο χώρο του χαγιατιού με την προσθήκη χωρίσματος, ου οποίου μόνο οι ξύλινες κολόνες του σκελετού είναι αυθεντικές, παλιές δρύινες. Ο παλιός σοβάς δεν διακόπτεται από το χώρισμα αυτό στους εγκάρσιους τοίχους, ενώ έχομε ξαναχρησιμοποίηση των εξωτερικών πλακών παλιών φεγγιτών, πάνω από τα νεοκλασικά κουφώματα.

  • Στο δυτικό λιθόκτιστο τοίχο του χαγιατιού ανοίχθηκε παράθυρο με νεοκλασικές αναλογίες και κλείσθηκε ο παλιός φεγγίτης ενώ μετατράπηκε σε ντουλάπι το παράθυρο που αντιστοιχεί στον σημερινό εξωτερικό διάδρομο. Το τμήμα του τοίχου αυτού, που παρουσίαζε στο επίπεδο του ορόφου σημαντικά απόκλιση από την κατακόρυφο έχει σήμερα καθαιρεθεί κατά τις τελευταίες εργασίες του ΥΠΠΕ.

  • Η κατασκευή του διαχωριστικού τοίχου του δωματίου, που αντικατέστησε το «κιόσκι» είναι νεώτερη με νεοκλασική πόρτα, σύγχρονη με τα άλλα νεοκλασικά κουφώματα του σπιτιού, ενώ το γεγονός ότι ο παλιός σοβάς δεν διακόπτεται από αυτό κατά μήκος τοίχους επιβεβαιώνει την αρχική ένταξη στο χώρο του χαγιατιού.

 

Ισλάμ και γυναίκα

bottom of page